انواع خطاهای کد 400

در دوران معاصر، مواجهه با خطا در اینترنت کمتر از گذشته است. با این وجود، هنوز هم ممکن است هر از گاهی مشکلاتی را در وب سایت خود تجربه کنید. بدون درک روشنی از معنای پشت هر کد خطای HTTP، خطر از دست دادن ترافیک ارزشمند را دارید. خوشبختانه هر کد از انواع خطاهای کد 400 با نوع خاصی از خطا مطابقت دارد. با شناسایی علت اصلی مشکل، اغلب می‌توانید راهی برای حل آن پیدا کنید یا در اطراف آن کار کنید، در نتیجه یک تجربه یکپارچه را هم برای شما و هم برای بازدیدکنندگان وب‌سایتتان تضمین می‌کنید. هدف این راهنما ارائه یک نمای کلی از انواع خطاهای کد 400 است. ما اهمیت هر کد، دلایل وقوع آن و راه حل های بالقوه برای پرداختن به مشکلات را توضیح خواهیم داد.این اطلاعات هم برای سئو سایت کدنویسی هم سئو سایت وردپرس مفید است. پس با آوین سئو همراه باشید.

انواع خطاهای کد  HTTP 400

در حال حاضر، بیش از 20 نوع متمایز از انواع خطاهای کد  HTTP 400 وجود دارد. اگرچه این ممکن است طاقت فرسا به نظر برسد، مهم است که توجه داشته باشید که بیشتر این خطاها نسبتاً غیر معمول هستند. با این وجود، درک معانی آنها یا داشتن یک راهنمای مرجع (مانند این راهنما) می‌تواند در صورت نیاز بسیار مفید باشد. قبل از کاوش عمیق‌تر، ضروری است که مشخص شود خطا 400 نشان دهنده چیست. سری 400 کدها نشان دهنده مشکلاتی است که از سمت مشتری یک اتصال نشات می‌گیرد. این بدان معناست که سرور در قبال هیچ یک از این خطاهای رخ داده مسئولیتی ندارد. اکنون، اجازه دهید هر کد خطای 400 را به صورت جداگانه بررسی کنیم و در مورد پیامدهای آن و راه حل های بالقوه آن در صورت امکان بحث کنیم.

خطای درخواست بد  HTTP 400

خطای 400 Bad Request یکی از رایج ترین انواع خطاهای کد 400 است که عمدتاً به دلیل دلایل بالقوه متعدد آن است. این خطا زمانی رخ می‌دهد که وب سرور به دلیل خطایی که از سمت سرویس گیرنده منشاء می‌گیرد، قادر به پردازش بدنه درخواست نباشد.

دلایل رخ دادن خطای 400

دلایل رایج این خطا عبارتند از URL نامعتبر، نحوه فرمت نامناسب و عوامل مختلف دیگر.

چگونه خطای 400 را رفع کنیم؟

با توجه به طیف گسترده ای از دلایل احتمالی برای خطای درخواست بد، راه حل هایی به همان اندازه در دسترس هستند. به عنوان مثال، ممکن است بخواهید صحت URL وارد شده را تأیید کنید، کوکی های خود را پاک کنید یا حافظه پنهان خود را حذف کنید. اگر این روش‌ها مشکل را حل نکرد، اگر بعد از مدتی سعی کنید دوباره به وب‌سایت دسترسی پیدا کنید، اغلب ممکن است خطا برطرف شود.

HTTP 401 Unauthorized

خطای 401 نشان می‌دهد که صفحه‌ای که می‌خواهید به آن دسترسی پیدا کنید، نمایش داده نمی‌شود مگر اینکه با اطلاعات کاربری معتبر از جمله نام کاربری و رمز عبور وارد شوید. این نوع خطای کاربر معمولاً در منابع محدود، مانند صفحات محافظت شده با رمز عبور که به اطلاعات احراز هویت نیاز دارند، رخ می‌دهد. در نتیجه مرورگر شما به جای بارگذاری صفحه مورد نظر با پیغام خطا مواجه می شود. درک این نکته مهم است که مواجه شدن با کدهای خطای 4xx  به طور کلی یک مشکل سمت کاربر در نظر گرفته می‌شود. با این حال، این نوع خطا از انواع خطاهای کد 400 لزوماً به این معنی نیست که کاربر مقصر است، زیرا ممکن است دلایل اساسی دیگری وجود داشته باشد.

چه عواملی می تواند منجر به خطای 401 شود؟

یکی از رایج ترین دلایل خطای 401، حافظه پنهان و کوکی های قدیمی در مرورگر شما است. اگر مرورگر شما داده‌های قدیمی را در حافظه پنهان ذخیره کرده است یا از کوکی‌های قدیمی استفاده می کند، ممکن است خطای 401 را ایجاد کند. در موارد دیگر، این خطا ممکن است به دلیل عدم تطابق یا مشکل با یک افزونه باشد. به عنوان مثال، یک فایروال یا افزونه امنیتی ممکن است به اشتباه تلاش شما برای ورود به سیستم را به عنوان فعالیت مخرب شناسایی کند و خطای 401 را برای محافظت از صفحه نمایش دهد. علاوه بر این، منبع مشکل ممکن است یک اشتباه جزئی، مانند ورودی نادرست URL باشد.

روش های حل خطای 401

این روش ها  به اختصار عبارتند از:

• بررسی URL
• پاک کردن کش
• پاک کردن فایروال
• پاک کردن سوابق DNS

خطای پرداخت  HTTP 402

کد وضعیت 402 Payment Required به ویژه در سری 400 قابل توجه است. به ندرت در سناریوهای معمولی با آن مواجه می‌شویم. زیرا به طور خاص برای سیستم‌های پرداخت خرد، که هنوز رایج نیستند، تعیین شده است. در استفاده واقعی، سرویس‌های مختلف ممکن است این کد خطا را برای اهداف جایگزین اعمال کنند. برای مثال، Google Developer API از آن استفاده می‌کند تا تعداد درخواست‌هایی را که می‌توان روزانه از رابط خود انجام داد، محدود کرد. با این وجود، این خطایی نیست که شخص احتمالاً نیاز به رفع آن داشته باشد.

HTTP 403 Forbidden

خطای 403 یکی از رایج‌ترین انواع خطاهای کد 400 است که نشان می‌دهد وب سرور درخواست شما را دریافت کرده است اما از دسترسی آدرس IP شما به صفحه مورد نظر خودداری می‌کند. این بدان معنی است که دسترسی شما به وب سایت مشخص شده مجاز نیست یا منبع درخواستی در حال حاضر در دسترس نیست. در شرایطی که مجوزهای لازم برای دسترسی به سایت را ندارید، خطای 403 Forbidden به عنوان یک محافظ دقیق وب سرور عمل می‌کند و از منبع درخواستی در برابر آدرس های IP غیرمجاز محافظت می‌کند. به عبارت ساده تر، پیامی که توسط خطای 403 Forbidden منتقل می‌شود این است: “شما اجازه دسترسی به منبع یا صفحه درخواستی را ندارید مگر اینکه مجوزی از مقامات بالاتر داشته باشید.”

دلایل رخ دادن خطای 403

در پاسخ به سوال در مورد علت خطای 403 می‌توان بیان کرد که این خطا معمولاً از تنظیمات نادرست سمت کلاینت ناشی می‌شود. سرور از آنچه شما به دنبال آن هستید آگاه است. با این حال، به دلایل مختلف، شما مجوزهای لازم برای دسترسی به صفحه درخواستی را ندارید و در نتیجه قادر به مشاهده آن نیستید.

یکی از دلایل احتمالی می‌تواند مربوط به تنظیمات مجوز یک فایل یا پوشه باشد. به طور خاص، ممکن است مالک وب‌سایت تنظیمات را به گونه‌ای پیکربندی کرده باشد که کاربران عادی از دسترسی به آن محروم شوند، یا ممکن است مجوزها به درستی تنظیم نشده باشند.

یکی دیگر از دلایل رایج خطای 403 در وردپرس ممکن است ناشی از تنظیمات نادرست در فایل htaccess باشد. این مشکل اغلب با یک تنظیم ساده پیکربندی قابل حل است.

علاوه بر این، عدم وجود صفحه اصلی می‌تواند منجر به این خطا شود، به خصوص اگر نام صفحه اصلی در فایل index.html یا index.php وجود نداشته باشد.

تضادهای ناشی از افزونه ها نیز می‌تواند به بروز خطای 403 در وردپرس کمک کند. ممکن است دو یا چند افزونه ناسازگار فعال شده باشند یا به درستی پیکربندی نشده باشند.

همچنین، اگر نام دامنه به یک آدرس IP نادرست که در حال حاضر غیرقابل دسترسی است یا تغییر کرده است حل شود، ممکن است خطای 403 نمایش داده شود.

در نهایت، وجود بدافزار و حملات به فایل htaccess می‌تواند منجر به اختلالات مداوم و در نتیجه بروز متناوب این خطا شود.

چگونه خطای 403 را رفع کنیم؟

روش های زیر به شما کمک می کند تا این محافظ تهاجمی و سرسخت را از مسیر خود حذف کنید:

• تایید رکورد A
• حذف هر گونه بدافزار
• اصلاح مالکیت فایل
• بررسی فایل htaccess
• آپلود صفحه فرمان اصلی
• غیرفعال کردن پلاگین های سایت
• پاک کردن حافظه پنهان و تاریخچه مرورگر وب
• بازنشانی دسترسی به فایل ها و پوشه های سایت.

HTTP 404 یافت نشد

بیشترین خطایی که از انواع خطاهای کد 400 اتفاق می‌افتد کد 404 است. این کد زمانی ظاهر می‌شود که صفحه درخواستی توسط سرور پیدا نشود. ممکن است یک خطای 404 توسط خود سرور نمایش داده شود یا یک صفحه خطای سفارشی 404 توسط توسعه دهنده وب سایت طراحی شود. در روش های سئوی معاصر، یکی از معیارهای گوگل طراحی و پیاده سازی صفحه 404 است. اطمینان از اینکه کاربران در سایت شما با خطای 404 مواجه نمی‌شوند ضروری است. هنگام حذف صفحات، توصیه می‌شود آنها را به سایر صفحات مرتبط هدایت کنید. در غیر این صورت، نه تنها سایت شما ممکن است با جریمه‌های گوگل مواجه شود، بلکه ممکن است بر عملکرد سئو سایت شما نیز تاثیر منفی بگذارد.

دلایل رخ دادن و راهکار حل خطای 404

از دیدگاه فنی، خطای 404 یک اعلان سمت مشتری است که توسط اقدامات کاربر ایجاد می‌شود. این خطا معمولاً زمانی رخ می‌دهد که کاربر به اشتباه آدرس صفحه را وارد کند یا زمانی که صفحه‌ای که می‌خواهد به آن دسترسی پیدا کند وجود ندارد و قبلاً اطلاعاتی در مورد انواع مختلف آن جستجو نکرده است. یکی دیگر از عوامل موثر حذف صفحه مورد نظر است، جایی که مالک وب سایت آدرس های صفحه قدیمی را به صفحه‌های جدید هدایت نکرده است. زمانی که کاربر بر روی لینک صفحه ای که حذف شده کلیک می‌کند، با خطای 404 مواجه می‌شود. برای کاهش این مشکل، توصیه می‌شود هر آدرس صفحه حذف شده را به صفحه مربوطه هدایت کنید.

1. برخی از دلایل خطای 404 نامشخص است. احتمال دارد آدرس یک صفحه حذف شده را به صفحه دیگری هدایت کرده باشید. اما ممکن است این هشدار همچنان ظاهر شود. توصیه می‌شود دکمه Refresh یا F5 را چندین بار فشار دهید تا کش بالقوه ذخیره شده در سیستم پاک شود.
2. آدرس صفحه یا URL را تأیید کنید. ممکن است اشتباه تایپ یا نوشته شده باشد. علاوه بر این، ممکن است در پیوندهای ارائه شده در وب سایت خطا وجود داشته باشد.
3. عمق صفحات را در آدرس کاهش دهید. به عنوان مثال، اگر آدرسavinseo.com/test/a/b/c.html را برای دسترسی به یک صفحه در سایت خود تعریف کرده باشید، این URL بسیار طولانی است و کاربران ممکن است حوصله تایپ آن را نداشته باشند. بنابراین توصیه می‌شود تا حد امکان آدرس صفحه را کوتاه کنید.
4. کاربران اغلب زمانی که از مکان دقیق آن مطمئن نیستند آدرس‌های دقیق را جستجو می‌کنند. بنابراین، توصیه می‌شود آدرس خود را با استفاده از اصطلاحات ساده ای که به راحتی توسط موتورهای جستجو نمایه می‌شود، ارائه دهید.
5. کاربران را تشویق کنید تا کش مرورگر خود را پاک کنند. زیرا ممکن است آدرس‌های خاصی در حافظه پنهان ذخیره شده و صفحات قدیمی را نمایش دهند.
6. اگر کاربران به هر دلیلی نتوانند سایت را پیدا کنند، احتمالا با مدیران سایت تماس خواهند گرفت. ارائه اعلان های قبلی یا اطمینان از اینکه اطلاعات تماس به طور برجسته در یک مکان قابل دسترس نمایش داده می‌شود ضروری است.

ارور HTTP 405

در این مرحله، انواع خطاهای کد 400 که کمتر رایج  هستند را بررسی می‌کنیم. خطای 405 زمانی رخ می‌دهد که یک کلاینت با موفقیت به یک سرور متصل می‌شود، اما به دلیل استفاده از روش نامناسب HTTP، درخواست نمی‌تواند انجام شود.

دلایل وقوع خطای 405

در حالی که این خطا نسبتاً نادر است، ممکن است هنگام استفاده از یک سیستم مدیریت محتوا (CMS) و تغییراتی در کد PHP آن رخ دهد. بر اساس مشاهدات ما، همچنین می‌تواند از نصب افزونه‌ها، ماژول‌ها یا افزونه‌های جدید ناشی شود.

نحوه رفع خطای 405

توصیه می‌کنیم سایت خود را به نسخه پشتیبان قبلی بازگردانید. زیرا شناسایی علت اصلی نمی‌تواند بسیار آسان باشد.

HTTP 406 Not Acceptable

این خطا کاملاً شبیه وضعیت HTTP 405 است. خطای 406 زمانی رخ می دهد که یک کلاینت درخواستی شامل سرصفحه Accept ارائه می دهد، اما سرور قادر به ارائه پاسخ مناسب نیست. به عبارت ساده تر، هنگامی که یک کلاینت یک درخواست پذیرش ارسال می کند، مجموعه کاراکترها، زبان یا نوع فایل مورد نظر را نشان می دهد. اگر سرور نتواند پاسخی مطابق با این مشخصات ارائه دهد، مشتری با خطای 406 Not Acceptable مواجه خواهد شد. همانند خطای 405، تشخیص علت اصلی این کد پاسخ می تواند بسیار پیچیده باشد. بنابراین، توصیه می شود وب سایت خود را از یک نسخه پشتیبان اخیر بازیابی کنید.

احراز هویت پروکسی HTTP 407

درک این کد خاص از انواع خطاهای کد 400 نسبتاً ساده است. زمانی اتفاق می‌افتد که تلاش می‌شود به یک سرور متصل شود، اما کلاینت به دلیل عدم تأیید اعتبار از یک سرور پراکسی که به عنوان یک واسطه عمل می‌کند، نمی‌تواند اتصال را نهایی کند. بر اساس مشاهدات ما، متداول ترین دلیل برای مواجه شدن با این خطا تلاش برای دسترسی به یک URL نادرست است که نیاز به مجوز خاصی دارد. با این حال، اگر به یک سرور پروکسی استفاده شده برای وب سایت خود دسترسی دارید، ممکن است لازم باشد قبل از تلاش برای دسترسی مجدد به URL، جداگانه وارد آن سرور شوید.

مهلت درخواست  8HTTP 40

هنگام تلاش برای دسترسی به یک وب سایت، مشتری شما با سرور ارتباط برقرار می‌کند و اطلاعات مورد نیاز برای ارائه سایت را درخواست می‌کند. با این حال، مواردی وجود دارد که مشتری نمی‌تواند درخواست های لازم را در یک محدوده زمانی قابل قبول ارائه دهد. این وضعیت معمولاً منجر به بروز خطای 408 Request Timeout می‌شود که یکی از انواع خطاهای کد 400 است.

از آنجایی که این خطا به عنوان یک مشکل سمت مشتری طبقه بندی می‌شود، موثرترین روش این است که صفحه ای را که در ابتدا می خواستید مشاهده کنید، به روز کنید. به طور کلی، خطای 408 Request Timeout خود به خود حل می شود، مگر اینکه مشکلات اساسی در اتصال اینترنت شما وجود داشته باشد.

تضاد  HTTP 409

این کد یکی از کدهای قابل توجه از انواع خطاهای کد 400 است. معمولاً زمانی ایجاد می‌شود که تلاشی برای ایجاد یا تغییر یک پوشه انجام می‌شود. اما دستورات ارسال شده توسط مشتری به سرور با پروتکل‌های ایجاد شده همسو نیست.

به عنوان مثال، اگر سرور تفسیر کند که شما در حال به روز رسانی یک فایل موجود با نسخه قدیمی تر هستید، این سناریو اغلب منجر به خطای 409 می شود. موارد مشابهی ممکن است هنگام تغییر نام یک فایل، ایجاد دایرکتوری یا در موقعیت‌های مشابه رخ دهد. به طور کلی، با تنظیم نوع درخواست HTTP که مشتری به سرور ارسال می‌کند، می‌توان از این مشکل جلوگیری کرد.

HTTP 410 Gone

کد خطای 410 در درجه اول برای ملاحظات بهینه سازی موتور جستجو (SEO) طراحی شده است. این کد نشان می‌دهد که منبعی که می‌خواهید به آن دسترسی پیدا کنید دیگر در دسترس نیست و بعید است که بازگردد. برای کاربران نهایی، تمایز بین کدهای خطای 404 و 410 ممکن است ناچیز به نظر برسد، زیرا هر دو نشان می‌دهند که منبع مورد نظر وجود ندارد. با این حال، کد 410 به طور خاص به موتورهای جستجو اطلاع می‌دهد که باید از خزیدن و ایندکس کردن آن صفحه خاص خودداری کنند.

طول مورد نیاز  HTTP 411

این نمونه دیگری از انواع خطاهای کد 400 خاص است. خطای 411 Length Required زمانی رخ می‌دهد که مشتری بدون تعیین طول محتوای آن درخواستی را ارسال کند. به طور معمول، این خطا در طول وبگردی معمولی مشاهده نمی‌شود. درعوض، خطای 411 Length Required  به احتمال زیاد هنگام ارسال درخواست از طریق API رخ می‌دهد. برای حل این مشکل، ممکن است لازم باشد خود روش درخواست را تنظیم کنید.

پیش‌شرط  ناموفق بود HTTP 412

گاهی اوقات، وقتی مشتری درخواستی را به سرور ارسال می‌کند، ممکن است شامل شرایط خاصی باشد. به عنوان مثال، درخواست می‌تواند حاوی یک هدر If-Unmodified-Since باشد، و اگر سرور نتواند این شرایط را برآورده کند، پاسخ خطای 412 Precondition Failed  را نشان می‌دهد. این نشان دهنده نوع دیگری از خطای مشتری است که به ندرت در طول وبگردی استاندارد تجربه می‌شود. با این حال، اگر با یک API یا یک سرویس مشابه تعامل دارید، ممکن است لازم باشد درخواست خود را تنظیم کنید تا اطمینان حاصل شود که سرور می‌تواند با پیش‌شرط‌های آن مطابقت داشته باشد.

HTTP 413 Payload Too Large

یکی دیگر از انواع خطاهای کد 400 خطای 413 است. هنگامی که یک کلاینت درخواستی را به یک سرور ارسال می‌کند، انتظار دارد که در پاسخ داده‌ها را دریافت کند. با این وجود، هر سرور دارای حداکثر ظرفیت برای مقدار داده‌ای است که می‌تواند به طور همزمان مدیریت کند. مواجه شدن با این خطا نشان می‌دهد که سرور به دلیل حجم بیش از حد اطلاعات نمی‌تواند یا نمی‌خواهد درخواست شما را پردازش کند. برای حل این مشکل، درخواست باید ساده شود تا از عملکرد مناسب اطمینان حاصل شود.

HTTP 414 Request-URI Too Long

تشخیص اینکه یک شناسه منبع یکنواخت (URI) با یک URL متفاوت است ضروری است. به عبارت ساده تر، در حالی که هر URL به عنوان یک URI واجد شرایط است، هر URI را نمی توان به عنوان یک URL طبقه بندی کرد. با کنار گذاشتن معناشناسی، خطای 414 Request-URI Too Long معمولاً زمانی رخ می دهد که یک URL از طول مجاز برای یک درخواست GET استاندارد فراتر رود. در چنین مواردی، بهتر است به جای آن از یک درخواست POST استفاده کنید.

نوع رسانه پشتیبانی نشده  HTTP 415

در میان انواع خطاهای کد 400 ، درک خطای 415 نسبتاً ساده است. همه سرورها برای مدیریت هر فرمت فایل مجهز نیستند. در نتیجه، ممکن است مواردی وجود داشته باشد که تلاش برای آپلود فایل منجر به رد شدن توسط سرور شود که منجر به بروز خطای نوع رسانه پشتیبانی نشده 415 شود.

رفع خطای 415

برای جلوگیری از مواجهه با این مشکل، فایل را در قالبی آپلود کنید که سرور بتواند آن را در خود جای دهد. اگر این امکان پذیر نیست، لازم است پیکربندی سرور را برای فعال کردن پشتیبانی از انواع فایل های مورد نیاز تغییر دهید.

محدوده درخواستی برآورده نمی شود  HTTP 416

در شرایط خاص، یک کلاینت ممکن است بخش خاصی از یک فایل را درخواست کند که به عنوان “محدوده” شناخته می‌شود. اگر محدوده درخواستی موجود باشد، انتظار می رود سرور آن را بدون تاخیر تحویل دهد. برعکس، اگر مشکلی در درخواست وجود داشته باشد (مانند درخواست بخشی از یک فایل که وجود ندارد) سرور با خطای 416 Requested Range Not Satisfiable پاسخ می‌دهد. این خطا نمونه دیگری از خطای سرور داخلی است که ممکن است هنگام تعامل با یک API یا درخواست‌های دقیق از یک سرور با آن مواجه شود.

برای حل این مشکل که انواع خطاهای کد 400 است ، لازم است محدوده مشخص شده در درخواست خود را تنظیم کنید. با اینکار سرور می‌تواند آن را با موفقیت پردازش کند.

انتظارات ناموفق بود HTTP 417

در زمینه HTTP، می‌توان بررسی کرد که آیا سرور قادر به پردازش درخواست شما قبل از ارسال است یا خیر. این کار از طریق استفاده از هدر Expect انجام می‌شود. اگر سرور مبدا نتواند درخواست شما را برآورده کند، پیام خطای 417 Expectation Failed را برمی‌گرداند.

عوامل مختلفی وجود دارد که ممکن است سرور را به رد درخواست سوق دهد. این می تواند شامل عوارض مربوط به پروکسی ها یا مجوزهای مرتبط با مشتری شما باشد.

صرف نظر از علت، توصیه می شود قبل از تلاش برای اتصال مجدد به سرور، حافظه پنهان و کوکی های خود را پاک کنید.

سخن آخر

یکی از ساده ترین راه‌ها برای جلوگیری از وارد شدن به کدهای خطای HTTP استفاده از یک میزبان وب قابل اعتماد است. با وجود یک زیرساخت میزبانی قوی، باید بتوانید از خطاهای HTTP سمت سرور و مشکلات مشابه جلوگیری کنید.

با ارائه دهنده مناسب، همچنین می توانید به یک تیم پشتیبانی در سطح جهانی دسترسی داشته باشید، که می تواند به شما در عیب یابی سریع کدهای خطای HTTP کمک کند.

در این مقاله از انواع خطاهای کد 400 سخن گفتیم. برای اطلاع از سایر خطاها با آوین سئو همراه باشید.